دانلود PDF مقاله اصل سنخیت در عرفان و همانند سازی در روان‌ شناسی رضا انزایی نژاد 20 صفحه پی دی اف

مقاله رضا انزایی‌ نژاد با بررسی تطبیقی اصل سنخیت در عرفان و همانند سازی در روان‌ شناسی، به هم‌ پوشانی‌ های این دو مفهوم پرداخته و نشان داده است که هر دو بر تغییر درونی انسان برای هماهنگی با یک حقیقت یا الگوی بیرونی تأکید دارند. این تطبیق، راه کاری میان‌ رشته‌ ای برای درک بهتر روان‌ شناسی رشد و تربیت معنوی ارائه می‌ دهد. در نهایت، نویسنده نتیجه می‌ گیرد که با توجه به شباهت‌ های این دو مفهوم، می‌ توان از آموزه‌ های عرفانی در طراحی مدل‌ های تربیتی و روان‌ درمانی استفاده کرد.

سایت جزوه فارسی دانلود PDF مقاله اصل سنخیت در عرفان و همانند سازی در روان‌ شناسی رضا انزایی نژاد 20 صفحه پی دی اف را برای شما عزیزان فراهم کرده است . مقاله “اصل سنخیت در عرفان و همانند سازی در روان‌ شناسی” نوشته رضا انزایی‌ نژاد، به بررسی تطبیقی دو مفهوم کلیدی در دو حوزه متفاوت، یعنی عرفان اسلامی و روان‌ شناسی مدرن، می‌ پردازد. در این مقاله، نویسنده تلاش کرده است ارتباط و هم‌ پوشانی میان اصل سنخیت، که مفهومی بنیادین در عرفان نظری است، و مکانیسم همانند سازی در روان‌ شناسی را تحلیل کند. با سایت جزوه فارسی همراه باشید . 

پی دی اف مقاله اصل سنخیت در عرفان و همانند سازی در روان‌ شناسی رضا انزایی نژاد 

تعریف اصل سنخیت
اصل سنخیت در عرفان نظری به این معناست که هر موجودی با موجودی دیگر تنها در صورتی می‌تواند ارتباط برقرار کند که میان آن‌ها نوعی هماهنگی یا هم‌جنس‌بودگی وجود داشته باشد.
به زبان ساده، ارتباط یا تجربه بین انسان و حقیقت متعالی، در گرو وجود شباهت یا سنخیتی میان آن دو است.

جایگاه در عرفان اسلامی
این اصل یکی از اصول بنیادین ابن عربی و پیروان مکتب عرفان وحدت وجود است. طبق این دیدگاه:
انسان برای درک حقیقت یا تجربه الهی، باید صفات و ویژگی‌های خود را به گونه‌ای تغییر دهد که با آن حقیقت سنخیت پیدا کند.
این تغییر معمولاً از طریق سیر و سلوک عرفانی، ریاضت‌های معنوی و تزکیه نفس محقق می‌شود.

سنخیت و دریافت فیض الهی
در عرفان اسلامی، خداوند به عنوان منبع فیض الهی است و انسان تنها زمانی می‌تواند این فیض را دریافت کند که از طریق سنخیت، خود را برای این ارتباط آماده کرده باشد.
مثال: برای تجربه عشق الهی، باید صفات عشق و محبت را در خود پرورش داد.

PDF مقاله اصل سنخیت در عرفان و همانند سازی در روان‌ شناسی رضا انزایی نژاد

تعریف همانند سازی
همانند سازی (Identification) یکی از سازوکارهای روان‌ شناختی است که فرد از طریق آن، ویژگی‌ ها، رفتارها یا نگرش‌ های فردی دیگر را جذب و درونی می‌ کند.
این فرآیند اغلب به‌ عنوان بخشی از رشد شخصیت و هویت‌ سازی انسان در روان‌ شناسی مدرن شناخته می‌شود.

جایگاه در روان‌ شناسی
نظریه‌ پردازانی مانند زیگموند فروید و اریک اریکسون، همانند سازی را به عنوان یکی از فرایند های کلیدی در شکل‌ گیری شخصیت معرفی کرده‌ اند.
این سازو کار می‌ تواند در زمینه‌ های مختلفی عمل کند:
رشد شخصیت: همانند سازی با والدین یا الگوهای اجتماعی در دوران کودکی.
مکانیزم دفاعی: در شرایط دشوار، فرد ممکن است با شخصیتی قوی یا ایده‌ آل همانند سازی کند تا احساس قدرت یا امنیت پیدا کند.

 نقش در شکل‌ گیری هویت
همانند سازی می‌ تواند نقش مؤثری در خودشناسی، تقویت هویت، و شکل‌ گیری باورها و ارزش‌ های فرد ایفا کند.

دانلود مقاله اصل سنخیت در عرفان و همانند سازی در روان‌ شناسی رضا انزایی نژاد

تغییر درونی برای ارتباط یا تعامل:

در اصل سنخیت، انسان برای درک حقیقت متعالی باید درونی ات خود را تغییر دهد.
در همانند سازی، فرد با تغییر نگرش یا رفتار خود، سعی در هم‌ خوانی با الگو ها یا ارزش‌ های مورد نظر دارد.
نیاز به هم‌ جنس‌ بودگی یا هماهنگی:

در عرفان، سنخیت به معنای هماهنگی میان صفات انسان و حقیقت الهی است.
در روان‌ شناسی، همانند سازی نیز به هماهنگی روانی فرد با ویژگی‌ های شخصیت الگو اشاره دارد.

هدف نهایی:

در عرفان، هدف از سنخیت، رسیدن به کمال معنوی یا تجربه وحدت با حقیقت الهی است.
در روان‌ شناسی، همانند سازی به عنوان یک مکانیسم روانی برای رشد، مقابله با چالش‌ ها، یا شکل‌ دهی هویت عمل می‌ کند.
سطح عمل:

سنخیت بیشتر در سطح معنوی و متافیزیکی مطرح است.
همانند سازی در سطح روان‌ شناختی و تجربه‌ های دنیوی بررسی می‌ شود.

خلاصه مقاله اصل سنخیت در عرفان و همانند سازی در روان‌ شناسی 

مقاله رضا انزایی‌ نژاد با بررسی تطبیقی اصل سنخیت در عرفان و همانند سازی در روان‌ شناسی، به هم‌ پوشانی‌ های این دو مفهوم پرداخته و نشان داده است که هر دو بر تغییر درونی انسان برای هماهنگی با یک حقیقت یا الگوی بیرونی تأکید دارند.
این تطبیق، راه کاری میان‌ رشته‌ ای برای درک بهتر روان‌ شناسی رشد و تربیت معنوی ارائه می‌ دهد.
در نهایت، نویسنده نتیجه می‌ گیرد که با توجه به شباهت‌ های این دو مفهوم، می‌ توان از آموزه‌ های عرفانی در طراحی مدل‌ های تربیتی و روان‌ درمانی استفاده کرد.

ادامه مطلب